Recensioni per
Angel
di Youngness_
Mi avevi chiesto la recensione tipo secoli fa ma sono qui solo ora, scusa! |
hei, eccomi qua. |
Il 19 giugno mi hai scritto dicendomi che avevi iniziato a scrivere questa storia, e io l'ho letto solo oggi. |
Salve bella :) |
cciao bella. |
Cosa dovrei dire? Sto piangendo. |
Ciao! :D non so se ti ricordi di me, comunque sto continuando a seguire la tua storia, solo che per via della scuola non ho avuto tempo di continuare a leggerla, oggi ho ricavato un pò di temp per leggere la tua ff, e sono arrivata a questo capitolo.. Non è moltissimo, lo so, ma anche il pc non mi aiuta dato che si blocca cwc ahahah ad ogni modo la storia mi piace un casino, è commovente e mi prende molto.. Davvero, complimenti! Ora vado, sono dal cell (sempre per colpa del pc che si impalla) per cui scusa se ci sono errori, un bacio xx |
Forse alcuni anni fa avrei detto che non era una cosa normale, non era possibile amare una persona così tanto. Come Jen e Harry si amavano e come Jen e Lou si amano. Ma ora, oggi, sono in grado di dire che è del tutto normale lasciarsi morire per una persona che ami, lasciarsi consumare proprio come il mito di Narciso ed Eco. Non ho ancora provato un amore di questo tipo, una persona a cui donare tutto quello che ho ma, d'altronde, è ancora presto. Spero, però, in futuro di provarlo. L'idea di essere importante per una persona è fantastica ma anche spaventosa. Potresti deluderla, potresti perderla così, per un niente. Il solo pensare di perdere uno dei ragazzi mi lacera l'anima. Non riesco nemmeno ad immaginarlo. Credo che ne morirei. Loro sono quell'amore che fino ad adesso ho detto di non aver provato, loro sono una parte fondamentale della mia vita. La mia ancora, il mio punto di riferimento. Per loro darei me stessa, morirei. Ma , in cuor mio , so che è un amore impossibile e ,detto così, sembra anche patetico. Ma ci soffro. Soffro almeno la metà-almeno- di quanto soffrano loro al pensiero di perdere una persona a loro cara. |
Ciao, non so se ti ricordi di me, comunque sto leggendo la tua storia, per ora ho letto solo il prologo e questo capitolo, perchè non ho avuto tempo oggi pomeriggio, quindi mi sono ridotta a leggere solo ora, però domani devo alzarmi alle 6 quindi continuo domani a leggere e recensisco ;) |
Ma dentro a sta storia so tutti sfigati!?!? Hahahahahha |
Hahjahahahahahhahah oddio ahhahahah quando louis si è' spaventato ho cominciato a ridere come una pazza hahahahhahahhahahah |
Splendore, sto piangendo come non so cosa.. |
Vaffanculo! |
Devo dire che è molto particolare, e nonostante qualche errore grammaticale la storia in se è molto bella. Solo, magari se dovessi scrivere un'altra storia, soffermati maggiormente a descrivere come si sentono i personaggi, non sono con una frase, anche con tre, quattro, cinque frasi, quelle che ritieni necessarie. Devo dire che mi ha colpito molto, perché non avevo mai letto una storia del genere, quindi devo davvero farti i complimenti, perché è molto bella, ed è stato molto emozionante leggerla. Davvero, brava. |
È bellissimooooo è proprio : BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO ELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO BELLO |